اگر یک نگاه به کودکی خودمان بیندازیم و به تفکرات و خیالات آن دورانمان فکر کنیم، به نکات جالبی بر می خوریم. نکاتی که شاید خنده دار باشند و از نظر ما بی معنی. اما بعضی از همین تفکرات بچه گانه دارای معنا و مفهوم عمیقی هستند.

یکی از تفکرات بچگی ما و شاید هم یکی از آرزوهای کنونی ما این است که پول های خودمان را بکاریم و درخت پول ما رشد کند و به ما ثمره دهد و ما ثروتمند شویم.

همان طور که اشاره شد، ذهن ما با یک تفکر سطحی می گوید که این یک چیز محال و بی پایه است، اما اگر کمی عمیق به این موضوع بیندیشیم، متوجه نقاط روشن و نکات ظریفی خواهیم شد.

قرآن کریم می فرماید:

مَّثَلُ الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِی کُلِّ سُنبُلَةٍ مِّائَةُ حَبَّةٍ وَاللَّـهُ یُضَاعِفُ لِمَن یَشَاءُ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ *۱*

“کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می کنند، همانند بذری هتستند که هفت خوشه برویاند که در هر خوشه یکصد دانه باشد و خداوند آن را برای هر کس که بخواهد (و شایستگی داشته باشد) دو یا چند برابر می کند  و خدا (از نظر قدرت و رحمت) وسیع و (به همه چیز) داناست.” *۲*

خداوند در این آیه خطاب به ما می فرماید که هر کس در راه من و برای من اموال خود را انفاق کند همانند بذری است کاشته شده که هفت خوشه بدهد و هر خوشه، صد دانه باشد. یعنی هفتصد ثمره از یک بذر. یعنی تو برای من انفاق کن (کاشتن درخت پول) و من هم به تو هفتصد برابر می دهم (ثمره درخت پول).

با توجه به ادامه آیه ( وَاللَّـهُ یُضَاعِفُ لِمَن یَشَاءُ ) مشخص می شود که این پاداش منحصر به هفتصد برابر نیست، بلکه خداوند، درخت پول بندگانی را که بخواهد و شایسته بداند چند برابر از این، ثمره و نتیجه می دهد.
نکته ای که در ترجمه آیه به نظر می رسد این است که می فرماید کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می کنند نه صدقات آن افراد؛ این “تشبیه افراد انفاق کننده به دانه های پربرکت، تشبیه جالب و عمیقی است. گویا قرآن می خواهد بگوید: عمل هر انسانی پرتوی از وجود اوست و هر قدر عمل گسترش یابد، وجود انسان در حقیقت گسترش می یابد.” *۳*
“انسان های نیکوکار در پرتو نیکی هایشان نموّ و رشد معنوی پیدا می کنند و این افراد همچون بذرهای پرثمری هستند که به هر طرف، ریشه و شاخ می گسترانند و همه جا را زیر پر و بال خود می گیرند.” *۴*
البته کسب این درخت هم شرایطی دارد. “هر دانه ای در هر زمینی هفت خوشه که در هر خوشه صد دانه باشد نمی روید، بلکه باید دانه، سالم و زمین، مستعد و زمان، مناسب و حفاظت، کامل باشد. همچنین انفاق مال حلال با قصد قربت، بدون منت و با شیوه ی نیکوی آن همه ی آثار را خواهد داشت.” *۵*

۱. به تفکرات و دیدگاه های خود و دیگران احترام بگذاریم و همه را در نگاه اول و با یک تفکر سطحی نسنجیم.
۲٫ کاشتن پول امکان دارد و ثمره ی آن هم هفتصد برابر است که اگر شایسته باشیم، بیشتر از این نصیبمان می شود.
۳٫ عمل ما جلوه ای از وجود ماست و هر انفاق کردن ما بذری است کاشته شده و به عبارتی دیگر درختی تنومند از پول ها وسرمایه های معنوی که می توانیم از شاخه های آن بچینیم. انشاءالله