باید نسبت به انتخاب حسن روحانی به عنوان یک رییس جمهوری اصلاح طلب در چشم انداز روابط آتی ایران- آمریکا محتاط بود؛ باید دید این انتخاب برای آینده روابط این دو کشور چه معنایی خواهد داشت.  اول اینکه باید از توهم پردازی نسبت به هرگونه نتیجه احتمالی که این انتخابات به وجود خواهد آورد، اجتناب کرد. به هرحال حسن روحانی شخصیتی برخاسته از نظام جمهوری اسلامی است و در عین حال نشان داده است که از مدافعان جدی حقوق هسته ای ایران است. از این رو روند مذاکرات میان ایران و 1+5 یک شبه حل وفصل نخواهد شد. اما نمی توان منکر این واقعیت هم شد که <<حسن روحانی>> میانه روترین انتخاب موجود در فهرست نامزدهای ریاست جمهوری بوده است و این فاصله میان او و سایر نامزدها نشان دهنده بحث ها و مناظرات جدی است که حول ماهیت رابطه ایران با جهان جریان دارد. با توجه به سطح بی اعتمادی که در روابط ایران و آمریکا وجود دارد، آمریکا چندان کاری نمی تواند برای پیشبرد برنامه های مورد علاقه خود داشته باشد. اما همانطورکه پیش تر هم دیده بودیم آمریکا می تواند اقداماتی را در مقابل کسانی که راه را بر هرگونه مصالحه و آشتی سد کرده اند، انجام دهد. با توجه به سطح بالای حساسیت در مورد مساله روابط ایران و آمریکا، ما باید با نهایت دقت از انجام هر اقدامی که می تواند آسیب احتمالی را به وجود آورد، اجتناب کنیم؛ اقدامی مثل تندتر کردن لحن کنگره در توسل به زور علیه ایران. نباید درباره نتیجه انتخاب <<باراک اوباما>> دچار وهم شد. باراک اوباما فردی از درون نظام ایالات متحده آمریکاست و از مدافعان جدی نهاد های امنیتی. او از اعضای جریان اجماع دوحزبی در مورد امنیت آمریکاست. مداخلات نظامی خارجی و برنامه های مراقبتی مخفیانه

      به سرعت کنار گذاشته نمی شوند. اما واقعیت این است که انتخاب میانه روترین فرد در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا[باراک اوباما] هم نشان داد که در درون آمریکا نیز بحث های جدی در مورد ماهیت روابط آمریکا با جهان در جریان است. حسن روحانی نیز کمابیش نشان دهنده چنین موقعیتی در ایران است: او اوبامای سیاست امروز در ایران است؛ بهتر از دیگر گزینه هاست و درعین حال انتخابی است که نه نماینده شکاف بزرگی با سیستم است و نه تغییر بنیادینی به همراه دارد. بنابراین نباید انتخاب او را شگفت انگیز و عجیب تعبیر کرد. سیاستمدارانی که نماینده تغییرات بنیادین و تند هستند، به ندرت انتخاب می شوند. نه در آمریکا و نه در ایران شانسی برای چنین سیاستمدارانی وجود ندارد.